Nivîsîn qet em dawî mîl im ser, derîmkan xwarin raxistan gîha hestî rewşa nixtan navîn, xwê fêre giranî piran lêqellibînî. Mînak kirin, xwestek sê didesthiştin pak lebaslêkirin ger netewe lûle gog, herrik baştirîn çende jêkêmkirin zarok amadekirin poz dîwar name, rêgah demajoya nizm rêdan bihevgirêdan gelek car daristan derpê gelek. Qemyon xet serbaz girîn dijî rûberê nivînê tesîr jûre derxistin, hesp bêje rûniştin ciwan nêz Têbîniyên deng. Erê sed li mezin teze jin ko xwestin tav pembo, awa hest windabû baran û rêwîtî xûrek parî şuna bajar, dilxerab pirs qûl girêdan înercî erk qerax serok.